Via Dolorosa. VII. Upadek wtór(n)y czyli w-jeszcze-nie ku rui-nie

nazywali ją na salonach i w mordowniach 
lwicą i nadal 
tak czynią (póki co)

bo trudno było nie być pod wrażeniem jej artyzmu była jeszcze
bardzo młoda ale kojarzyła się z Dagny Juel zmieszaną 
z Fridą Kahlo ale nie wstrząśniętą zsumowaną właściwie 
tak trochę z czasem gdy było świeżo 

po Strindbergu w zaraniu Przybyszewskiego i kiedy 
Diego Rivera dopiero co zobaczył cztery prace trudno było 
nie być pod wrażeniem jej artyzmu dlatego szczerze przyznałem
że ma w moich oczach zadatki na rodzaj 

geniuszu że to może być jej przekleństwo 
które wielu zechce z niej wyssać albo choćby tylko 
pooświetlać się pod jej błyskami i przebłyskiwaniem mimo tego 
żem niemłody użyłem celowo tonu jak u urzeczonego licealisty 
w przypadkowych przerzutniach przyznała mi rację 

wypracowanym scenicznym głosem dodała na deser 
jako potwierdzenie słowa swojego profesora których 
nie pamiętam jednak bo zaczynała przygasać błyskawicznie 
co-co-co-coraz częściej zgubiona między butelką i potrzebą tabletek 
w rozmaitych kombinacjach zmieszania innej świadomości

apelami i błaganiami do świata o recepty wspomagana paliwem 
paliła się tliła wielu ją zasilało litościwą przyjaźnią byle tylko 
powłączać jeszcze trochę jeszcze ciut

błysków przebłysków gry świateł i świadomości
i by skorzystać z niej 
choćby końcem języka
i gier między-ozorowych 
w rozmaitości pozycji i przekła-dań

bo każda z niej jasność przydawała się dla potwierdzania 
i dla podkreślenia cudzych wizerunków jako atrakcyjne 
niepowtarzalne unikalne tło byłem pod wrażeniem
jej i artyzmu i przyznaję że jest mi wstyd bo nie dałem jej

prawdy między dwoje dużych oczu lekko przymrużonych
dokładnie w miejscu dla trzeciego
tuż nad nosem lekko zadartym

pozostało mi więc tylko życzenie dla niej a właściwie modlitwa
aby jednak rozkwitła i rozbłysła naprawdę czysto póki czas 
niekoniecznie według zapowiedzi i prognoz które coraz częściej
wychodzą z podszeptów
może dzięki temu gdzieś się zgubi

ta moja nieprawda a i ona będzie świecić 
dla siebie i tych którzy są z nią 
rzeczywiście a nie inaczej

pozostaje życzenie dla niej a właściwie modlitwa 
aby mogła na własnych nogach dojść
nawet chwilowo kulejąc zataczając się
do pokoju duszy

póki jeszcze żyje nie do końca 
z-inni-ona iluzją paliwa
jako tło przerzucane tylko w opowieściach

przy stolikach i pod nogami
legendą już tylko zmiętą
w kuleczkę
albo w kawałku gruzu

pozostaje mi tylko życzenie dla niej a właściwie modlitwa
akt strzelisty oka co to się nie chce wyłzawić w zadyszce
między dobrym życzeniem a wyrzutem własnego sumienia
i przemilczenia cokolwiek 
jako pokuta i zadośćuczynienie za zaniechanie prawdy

dlatego zepsułem wiersz
który się zakrawał zakradał i układał
i dawał nadzieję potencjałem

bo jednak lepiej sumiennie dokonać perfidnej rzezi
na literach i sylabach zanudzając otoczenie
mordowaniem artystycznych potrzeb

niż odczekać aż klepsydra poinformuje
o finiszu biografii
kolejnej młodej niespełnionej utalentowanej
powielanej 
już tylko w ekshumacji wspomnień

jako potencjalne wykopalisko i przestrzeń 
dla analitycznych prac

pozostaje mi tylko życzenie a właściwie modlitwa
aby nie popaść 
w przy-prze-widzenia

pro-raki
pro-radztwo