głowa mnie boli od przeszłości

od dzisiaj do przeszłości po wąskiej linie, prawie sznurku czy nitce

idzie migrena i balansuje na ramionach wspomnienia

łopatki unosi dla większej pewności, szyje napina,

rozluźnia mięśnie twarzy

i tak bez wyrazu

stąpa od jednej brwi do drugiej

zatrzymując się pośrodku

kreśli zmarszczką na czole smutki

te z lat dziewiczych, gdy patrzą za okno

na podwórko,

a dzieci już kołyszą się w piaskownicy,

zataczając od nadmiaru powietrza

ciągnie za nos do góry, by wszystkim

dziurki pokazać

i zmieścić w jednym kichnięciu

lata nad wodą i góry zieleni

za uszy mnie chwyta za karę,

zagląda w dziurki po kolczykach i pyta,

kto wbił ją do głowy

usilnie starając się o sobie zapomnieć.