chytry traci dwa razy (wiersz)

zanurzeni w chciwości płyną wśród chmur
wydzierają serce planecie na którą 
nazywają domem czas spędzony latem

zbudzić  stworzenia boże

by usnąć nie mogły

nie będą obojętne na chytre spojrzenia

na pieniądze

na krzywdę ludzkich wzruszeń

na emocje

jeśli Bóg pozwala nam na wiele
co będzie na sądzie

w ostateczne dni
co Mu powiesz ludzki pomiocie

zabraknie srebrników by sprzedać kolejną duszę

teraz ciągnij wóz z gnojem
na polach rozrzucisz go

by zakwitnąć chciwością

stracić wszystko za przyjemne zaspokojenie iluzji