sługa (wiersz)
Yaro
Słońce nie sługa kończy dzień
czerń przenika półkulę
budzi się noc wysuwa nogi ze snu
umęczony gniewny mrok
Księżyc zbłąkany pies
gwiazdorstwo na Niebie
przytulasz się do dłoni pełna radości
za każdym razem
po płytkim śnie
szybka kawa
mówią że uspokaja
szarość dnia zakłada srebrne obrączki
przez okna fabryki
widzę świat co rozkłada ręce
Nieba dzisiaj nam potrzeba
nie ogarniemy wszystkiego
zakładnicy współcześni zniewoleni
przysłano:
28 grudnia 2016
(historia)
przysłał
Yaro –
28 grudnia 2016, 15:42
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się