Literatura

Laurea (wiersz)

Tomasz Kucina

 

błękit tej wody jasny przejrzysty. jałowy
źródło czystości w tęczowej strunie rasowej
sielskość upaja wonią nektarów traw rześkich
zielone drzewo laurowe w falach niebieskich

 

laurowe drzewo. niebiański symbol dla sławy
utonąć w poezji. walczyć o dziejów naprawę
być jak egida dla czasów Zeusa opatrzność
jak słońce wschodzące na światy: stanąć na baczność

 

cóż że młodości zrywy szarpią sztandar na wietrze
ta młodość porywa stare kominy w powietrze
więc gdy i ciebie porwie poezji bystry wir zasadny
labirynt przejdziesz. a rym wyłowisz na nić Ariadny


przysłano: 13 stycznia 2017 (historia)

Inne teksty autora

Mikro-wymiar
Tomasz Kucina
Czarny Harlem
Tomasz Kucina
Inauguracje kawiarni
Tomasz Kucina
Narodziny Zbawiciela
Tomasz Kucina
Fałszowane fanatyzmy
Tomasz Kucina
Za_pamiętniki
Tomasz Kucina
Rogaci Wikingowie
Tomasz Kucina
więcej tekstów »

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca