Heraldycznie

Tomasz Kucina

 

droga na skróty

tam gdzie przebiega ten wiersz

przez heraldykę świadomości

i nić połączeń synaptycznych

buduje mistyczne obrazy – z kosmologicznych koligacji

to labry

wierny ornament roślinny z krwi i akantu

wyrasta ze słowa Erbe nasze dziedzictwo – bo symetryczny

dosięga do ciebie i do mnie

jak klejnot czy szyszak

moduł średniowiecznego hełmu za kratą przyłbic

na skrzydle husarza

przywłaszcza wspólnotową dumę

i trzyma brodę na postumencie zachwytu

więc o to chodzi

by

budzić się w tobie buńczucznie

i posiąść jawną nieskromność twoją

zaaplikować sobie a oddać swój zaszczyt

byś ty jak ja

poczuł uwieńczonym człowiekiem

hieratycznym więc godnym

a także

dufnym i wyzwolonym z odpowiedzialności

jak hymn czy canzona

jak Godło – co jest zbiorową dumą

co patrzy na nas

z barw i figur heraldycznych

ty nie wierz w zbyt prostą poezję

czułą i wygodną

wszystek poeta

tuli oznaki godności

niekoniecznie to zaraz pastorały czy berła

czasem to ludzkie sumienie

i czar – i uwiąd mowy

zaszczytna naiwność wszelkiego stworzenia

--

Tomasz Kucina
Tomasz Kucina
Wiersz · 16 stycznia 2017