Chcę życie zapomnieć - Barbara Wrzesińska (wiersz)
Jowita Szpilka
Prawie nikogo z tamtych ludzi już nie ma,
ale wciąż nawiedzają mnie wspomnienia,
jak żywe w mym sercu wyryte,
przed całym światem ukryte.
Kiedy jest cisza i noc zapada,
one przychodzą do mnie, jak zdrada
co noc prawie – choć wcale tego nie chcę,
czy kiedyś od nich ucieknę?
Wciąż ranią mnie, jak kiedyś,
mówią – ty jesteś nasza, z naszej biedy,
choć wmawiam sobie, że jestem inna
i znów przychodzi tylko myśl niewinna.
To było twoje i nasze życie – oprzytomniej
– czy można życie zapomnieć!?
przysłano:
17 stycznia 2017
(historia)
przysłał
Jowita Szpilka –
17 stycznia 2017, 12:37
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się