umarłe domy

pustoszeje dom z dnia na dzień, coraz mniej kołderki ciepłych słów, jest chłodno
obojętnieją codzienne sprawy, już nic się nie objawia,dom staje się własnością hipoteczną

kiedyś płonęło tu ognisko, jego blask rozświetlał najgorsze horrory, Hera opiekunka tuliła
dobra aura jak ciepła mgła przysłaniała i leczyła złe sny, goiły się rany, ulatywały toksyny

ile trzeba odwagi, by się spakować i wyruszyć w poszukiwaniu domu
jak Prometeusz dać ciepło i rozświetlić oczy do miłości
samotni ludzie, nie herosy, nie bogi
w skorupach chronią tlące się iskierki
wypatrują nadchodzącej miłości

ale ona nie nadchodzi