Kraina Sambhala (wiersz)

motto autora:
Z cywilizacją Doliny Indusu – ustawiczna tęsknota za lepszym światem, gdzie nie byłoby trosk, chorób ani bólu

-

należy
się uświadomić:

Sambhala nie istnieje
nie ma
Królestwa Agarthi
żadnych mistycznych bram

w kazalnicach Pamiru i Karakorum
widziano tylko antylopy cziru
z kwarcytów i gnejsów
człapały ku niebu z matowym kopytem
jak inne
pustorożce i krętorogie do łaski Zbawcy

obłudna mitologia
i gdzie ta podziemna kraina?
sekretny
mistyczny kanton mnichów
którym zaopiekowały Dakinie

gdzie masz buddyjskie anioły mądrości
wyprane
z mocy energetycznego oddziaływania?

one są ledwie
wibrysą blanszowanego powietrza
i nikt nigdy
nie zobaczył na oczy Rigdena Jyepo
apodyktycznego króla rozżalonej planety

w świecie żółtej rasy
niezniszczalny jest tylko Noriaki Kasai
on zdobył
mentalnie szczyty Karakorum
stanął
na lodowcu Fedczenki w Pamirze

kraina Sambhala nie istnieje
w pałacu Dalajlamy w Lhasie
nie uchylają dusz czerwone wrota
nie prowadzą
do świata wyższego rzędu

energia miłości nie zespala żadnej aury
a w łonie kobiet
nie pojawia światełko ściągniętej doń Duszy

bez woli Boga Miłosiernego

kopulacja
ludzi Tybetu jest całkiem ludzka
wynika ze zwierzęcych instynktów

nie potrzeba tu jogi
medytacji i duchowych ćwiczeń
a tunele czasoprzestrzenne i fizyka cząstek
są wymysłem chińskiej propagandy

bazującej
na permanentnym kłamstwie
i wyzysku człowieka
—
napisano: 8 września 2015