terapeutyczny II (wiersz)

żeby szybciej mocniej więcej
ogryzamy czas do kości
po czym rozkładamy ręce
pewni własnej niewinności

przyszedł czas by się zatrzymać
i poszukać siebie samych
taki będzie życia finał
jak je dzisiaj rozegramy

nie musimy nic już musieć
a możemy jeszcze wszystko
wygrać walkę o tę duszę
której jest do ludzi blisko

dobroć w nas się wolno budzi
w naszych sercach duszy głowie
chociaż wkoło mnóstwo ludzi
każdy z nich to jednak człowiek