oczy szeroko zamknięte

pod zamkniętymi szeroko oczami

sen bezsenny dotyka

zakończeń doznań i nerwów

umysł jak gąbka chłonie obrazy

przestrzenie otulone światłem księżyca

chłód weneckiego lustra

i umarłych ciemne światy

pod szeroko zamkniętą powieką

teatr dwóch aktorów

świadomości i jej bliźniaczej siostry

pomiędzy nimi cisza

życie i śmierć o smaku waniliowym

ubite na lekką pianę marnej egzystencji

rozkoszuję się jej smakiem

popijając wczorajszą whisky

ja

w zimnym bezkresie zawieszony

pode mną poezja

Bukowski

Ballo

Ginsberg

Szymborska

i...

wszystkie myśli głupców

ich bycie sobą na wskroś realne

granica między nami

jak nić cienka

napięta do granic możliwości

czekam aż pęknie

i stanę się bezbronny

bezbronny w swej miłości do człowieka

zasnę pod żywym kamieniem