Ręce mam czyste (wiersz)

Ubranie przesiąkło krwią,

Zaś ręce pozostały czyste –

Nie pamiętam, nic nie pamiętam z tej nocy,

I jeszcze te rozsadzającego głowę głosy…

Ręce mam czyste –

Czepiam się tej myśli

Tak jak opuszki palców rzeźbionej

Rękojeści puginału

Wbitego w brzuch kochanej kobiety.

Do mych nozdrzy dociera fetor ciała;

Głowa uderzona nagłą falą ciepła

Zaczyna promieniować gehennę,

I wbijać osinę w serce.

Po ziemi pełznie ku mnie fantom –

Wbija w ziemię swe spróchniałe zęby,

Pożera ją, by tylko móc mnie sięgnąć.

Po kłach poznaję – to kobieta.

Ręce mam czyste…

Nie wyciąłem przecież jej macicy z martwym płodem –

Bękartem, spłodzonym ósmego dnia tygodnia;

Gdy znalazłem ją nieprzytomną na dworcu,

Czekającą na kolejny spóźniony pociąg,

Który miał jej wreszcie przynieść upragnioną,

I długo wyczekiwaną miłość…

Bękart jest czysty jak me ręce,

Zaś krwiście czerwone jest moje ubranie,

W głowie ciągle słyszę te same głosy –

Ciągły i niezmienny totalny zamęt.

Ręce mam czyste…

https://znajnizszejwiezy.wordpress.com/2015/09/01/rece-mam-czyste/