Pragnienie Łaknienia (wiersz)

Pragnienie Łaknienia
otchłań płynąca czarnym nurtem woła,

stój Ildefonsie, on ucieka już dawno krzyczy

bukietów sto i pięć zniczy !, uśmiecha się gęba

czarny to widok gdy ten włóczęga co raz po szkole się błąka

co to za pajac czarna mogiła, wylęga się znów przysięga.

będę Ci służył mój wielki panie pokaż mi tylko swą siłę

                                                       po co przysięgasz gdy nie wiesz nic głupcze ?

odpowiadam dlaczego, skąd pytasz, przecież Cie nie ma

idź precz jam ślepym furiatem, nikt na mnie nie czeka

pytam po wtóre dlaczego ta mowa, gdzie szukasz łaknienia,

droga daleka po co nią idziesz gdy nikt nie czeka.

posłuchaj no głupcze, stań na przepaścią zgiń to wrócisz do żywych

co zrobił pajac, machnął coś ręka drugą trzymając paciorek

skoczył jak zając nie rozumiejąc, kwiaty sam złożył na grobie...