gdy zabraknie czasu (wiersz)

zapłakał Bóg 
stworzył cud istnienia 
nie obce cierpienie 
wycierpieć trzeba wiele 
by na brzegu spocząć 
wśród zielonych pastwisk 

wszystko się układa 
płyniemy z prądem rzeki 

życie nie przestaje biec 
dzieci rosną 
kwitnie wiosna 

nagle z brakiem czasu 

nie ma szans na naprawę błędów 
biegniesz 
lecz siły nie te 

człowiek młody zapomina że to 
życie 
układa karty na obrusie białym 

choroba zmienia obraz dni 
przeliczasz tabletki na minuty 

krótki dzień i piękny 
zostawiasz wszystko 
odchodzisz duchem młody jako dziecko