za późno (wiersz)

życie teatrem marionetek i manekinów
otwórz oczy nim strach cię zaskoczy
tolerancja obojętnością brakiem zasad
w brudnych rękach demonów wśród nas

opętani nierealnym wiatrem 
brną w głębiny bagien 

sztuczny świat kapitału
zbudowany na nieprawdzie 
zbudowany na nieszczęściu najsłabszych
niewola jest tym co dostajesz każdego dnia
czyste zło nie powie że jest złem 
poprowadzi cię naiwność i zdrada 

zasady życiowe umarły razem ze mną 

idziemy bądź całkiem biegiem przez deszcz 
wody wiatru ognia

zginiemy całkiem sami choć tłumnie 
w chaosie wiadomości zza gór 
krzyk i płacz zmieszany z kałem 
łzy na policzkach gdy będzie za późno 
już jest za późno naznaczeni upadli na kolana 
nie wysłuchał ich nikt nie spojrzał
żar z nieba wielki głos giń pomiocie

z krwią na rękach

nieczysty dzień gniewna myśl

całą magią słów 

mój Bóg jego prawda 
jego wola nie moja 
piję z kielicha gorycz 
wypełnione proroctwa i świat w ogniu
każdy zakątek gdzie śmierć i popiół