alchemia (wiersz)

nie ma nic na sprzedaż

monety brzęczą bezużyteczne

deszcz poi spragnionych

a jabłoń karmi głodnych

znajdzie się kapłan

co ubierze słowa w reguły

zapisze w księgach prawa

srebrniki przywróci do łask

odpowiedź na pytania

zwiąże bełkot pozorem

kompleksami zmieni kamień

w nadzieję złota

nie zerwiesz jabłek w deszczu

nie zastąpisz kruszcu słońcem

zapłacona łzami wspólnota

zostawi prostotę przed progiem