Taras (wiersz)

Uczę się żyć bez słów,
kiedy w porannym słońcu
kwiaty na tarasie przypominają
rozrzucony brokat.

Wszystko nagle się schodzi ze sobą,
nie w słowach, ale w spojrzeniu.

Zachowuje czystą formę.

Na pierwszy plan wybiega zapach
w towarzystwie uroczystego westchnienia.

Nagle, jakbyś przewidział mój zamiar,
wpadasz, mówiąc: Straciłaś głowę,
chodź się całować.

( zainspirowana wierszem Mithril)