kiedy już ciebie napiszę – uczynię ambalażem
dowolna i nieliniowa
dzieło architektury – opakowany budynek – wąwóz – mała wyspa?
ty u Kantora
na zaprojektowanym stole
porzucona pozornie
jak Christo
zostaniesz apatrydą
bez kształtu i malatury
monochromia Paolo Uccello
z jednej barwy
u Witkacego wybudzisz się z dziwnego snu
i pójdziesz prosto przez siebie
to czysta forma pod paragonem metafizyki
nadamy sens próżnemu życiu
uciekając od natury
my – pacynki deformacji
bez pierwszej fazy rozwoju
fabuła epizodyczna
nie pomoże powszechna deklaracja praw człowieka
są cele wyższego rzędu
niż człowiek
chociażby sztuka minimalizmu
—
