krótka i prosta historia miłosna (wiersz)

nie pamiętam jak dobrze całujesz

kiedy słońce budziło świtaniem

zaglądając przez klony i tuje

jak tam z naszym codziennym kochaniem

zapomniałem jak zbiegasz po schodach

z przekonaniem że wielka to sprawa

gdy w czajniku przewraca się woda

gdy nas dwoje i pączki i kawa

nie pamiętam już twego uśmiechu

zapomniałem jak pachną twe dłonie

tylko czasem w mydlanym pośpiechu

słyszę szepty że z nami już koniec

i odeszłaś ode mnie do siebie

w tej sukience zwiewnej i skromnej

a ja durny ciągle sam nie wiem

czy należy tę miłość zapomnieć