Moim oprawcom (wiersz)

zamiast listu

jak trzewia prośnej świni
za mur chlewni rzuconej
karmicielki bezpańskich psów
wasze twarze brzemienne odrazą
są ostatnią strawą umysłu

wychodzę z kręgu
świt przecina piwniczne okienko
jedyny świadek
zadzierzgnięcia marnej puenty