Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

już czas (wiersz)

Yaro

pokrył włosy szron siwa broda minęło lato słońce spadło za jeziorem

jesień złoci liście kora drzew rdzewieje wiatr rozpuszcza włosy skoszone łąki siano tańczy zapachem ziół

zapadam się

myśli krążą dyski w kosmosie

wyobraziłem sobie ciebie obok lasko drewniana podpierasz mnie idę samotnie polną drogą niegdyś biegaliśmy tutaj do źródła po wodę

wspominam bez żalu dzieciństwa beztroskie dni nie żałuję ani chwili

wypełniłem po brzegi dzban teraz napiję się by skonać bezimiennie na dnie grobu

pod piachem przykryty kamienna płytą bezdźwięczny jak pęknięty dzwon

na opuszczonej wieży niekoniecznie kościelnej

Inne teksty autora

Zgłoś obraźliwą treść

`pokrył włosy szron siwa broda minęło lato słońce spadło za jeziorem`

`jesień złoci liście kora drzew rdzewieje wiatr rozpuszcza włosy skoszone łąki siano tańczy zapachem ziół`

`zapadam się`

`myśli krążą dyski w kosmosie`

`wyobraziłem sobie ciebie obok lasko drewniana podpierasz mnie idę samotnie polną drogą niegdyś biegaliśmy tutaj do źródła po wodę`

`wspominam bez żalu dzieciństwa beztroskie dni nie żałuję ani chwili`

`wypełniłem po brzegi dzban teraz napiję się by skonać bezimiennie na dnie grobu`

`pod piachem przykryty kamienna płytą bezdźwięczny jak pęknięty dzwon`

`na opuszczonej wieży niekoniecznie kościelnej`