tu chodzą dzieci, mają wielkie oczy i małe usta; rzadko mówią; są niby przypadkiem
w tej rzeczywistości bowiem wszystko dzieje się przypadkiem; przypadkowo się trąca, wypowiada zdania, podsłuchuje i krzyczy
przypadkiem wchodzi się i wychodzi, a potem opowiada
że czas i przestrzeń, że tu i tam, że gdyby i może
na pewno? – pytają
nikt nie odpowiada, każdy umyka, chowa się i krzyczy, a potem zwala winę na innego
w tej rzeczywistości dzieje się czas - jest niby sen i niby życie
przypadkiem
