krótki wiersz o długich wersach (wiersz)

Dokąd ich wiedziesz pustym blaskiem

wiaro tak chwiejna jak chwilowa?

Kiedy się skończą w szafie maski

nie będzie nawet co pudrować.

Gdy król jest królem z założenia

kankana tańczy jego świta,

poezja rżnięta na kamieniach

gwoździem ostatnim do koryta.

A prawda? Cóż nam teraz po niej,

gdy utytłana w puste słowa?

Przecież na żaden wiary koniec

nie da się siebie przygotować.