Robak, mój przyjaciel! (wiersz)

piękną ma apoptozę

nicień c. elegans

jest obły i doskonały

bo to organizm modelowy

każda z cząstek

zna swój czas

więc usycha i kona

na znak

tężejąc

w przedśmiertnym stuporze

dni codziennych

w których drętwota

przychodzi

przed śmiercią

na chwałę

przyszłych pokoleń

nadchodzi niebieskie królestwo

płomień ostatniej

konwulsji!

a więc

tak wygląda śmierć

przyszło mu

odejść pozostawić zasługi

niszowej ziemi

w której wiódł żywot

przezroczysty

być może bramą jest

nieśmiertelności