odruchy bezwarunkowe (wiersz)

kondukt przebija się przez głowę

buty szurają o kości czaszki

piach chrzęści pod powiekami

popiół otwiera wszystkie drzwi

brak wiary wiatr rozwieje

szarymi żaglami w twarze

nic i nigdzie jak wszędzie

dotyk dzieci na stygnącej dłoni

wnika milczeniem do światła