Pan (wiersz)

Choć ma dwie twarze,

nosi jedne okulary.

W ramionach trzyma dużą walizkę.

Wypowiada pierwsze słowo

i z trzaskiem otwiera ją.

Zawartość rozsypuje się.

( Pyły i iskry.)

Z jego serca biją promienie.

Najwięcej światła pada na drobinę,

którą Pan sobie upatrzył.