gdy zabraknie czasu (wiersz)

zapłakał Bóg 

stworzył cud istnienia 
nieobce cierpienie 
wycierpieć trzeba wiele
by  spocząć
wśród zielonych pastwisk

wszystko się układa 
płyniemy z prądem rzeki

brzegiem życie biegnie

polem wiatr
dzieci rosną  kwitnie wiosną

nagły brak czasu

bez szans na naprawę błędów
pragniesz biec lecz siły nie te

człowiek młody zapomina że

 życie
układa karty pośród białych obrusów

choroba zmienia szkic dni
przeliczasz tabletki na minuty

i odwrotnie

krótki dzień  piękny 
gdy zostawisz wszystko
odejdziesz

duchem młody niczym dziecko