niedoskonały (wiersz)
Yaro
sznur wokół szyi
w dłoniach dwie czerwone cegły
z pieca Martynowskiego
burzą świat niedoskonały
burzą prawdę i kłamstwo
mam dość
patrzenia przez małe okna
pokryte bezczelnie szarością
w głowie szum myśli niedoskonałych obrazów
w sercu migotanie szarpanie
pytam za co
widzę świat czarno-biało
blady księżyc smutne pejzaże
kiedyś wyśni się życie
prawdziwe bez obaw
jutra nienawidzę boję się
dziś nęka wysokimi progami
idę ze strachem pod ramię
uśmiech przygaszony nieśmiałym spojrzeniem
wszystko minie pory roku
burza i cisza przed nią
młodość starość
smutek radość
widzę
myślę
boję się
ucieczka od samego siebie
niczego sobie
1 głos
przysłano:
6 maja 2018
(historia)
przysłał
Yaro –
6 maja 2018, 10:50
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się
patrzenia przez małe okna
pokryte bezczelnie szarością"
bardzo podoba mi się ten fragment :-) - niby proste stwierdzenie, niby wiadomo o co może chodzić, ale to wszystko może być złudne, bo możliwości interpretacji jest całkiem sporo :-) - pozdrawiam.