Udaję się w podróż,
zostawiam ukochanych ludzi.
Biorę nóż, sznurek, kalosze...
Będę szedł i gubił się w jaskiniach.
Przejdę przez niejedno bagno,
a na pustyni wiatr będzie piasek prószył mi w oczy.
Nie wiem czy zdrowy wrócę i czy zachowam duszę.
Konrad Koper
Wiersz
·
16 maja 2018
-
YaroWitaj Konradzie .Świetny wiersz ,przemyślany.Pozdrawiam ...· Zgłoś · 6 lat
