anioł stróż

w rozproszonej poświacie lamp na miękkości  pachnących poduszek leżała

przejmująca bardziej niż anioł zła

niewinność z lubieżnością w parze dodawały uroku jej metamorfozom
jej pokonane ramiona jak kruchy oręż
wszystko to składało się na piękno

barykadę wzniosłem przed ogromnym smutkiem
zamknijmy okna przed światem
opuszczone zasłony zbawią nas od światła
niech znużenie da nam odpoczynek

wypatrywałem dalekiego raju wzrokiem zmąconym przez burzę jej niewinności