trzy kroki w bok (wiersz)

chodziłem dniem i czarną nocą

chodziłem blisko i daleko

żeby zrozumieć kto i po co

zbudował miłość na człowieku

Pierwsza wędrówka była w siebie

druga od serca aż do ciebie

trzecia po lesie i po niebie

a o ostatniej wciąż nic nie wiem

przebyłem wódki, wina, kace

jedną balangę lub niejedną

pośród maligny i zatraceń

wiem że na trzeźwo mnie nie wezmą

pierwsza wędrówka jakimś cudem

druga w nirwanę i ułudę

trzecia do białej albo rudej

a ta ostatnia psu na budę

przebyłem całe słów pacierze

i kryminałów spasłe tomy

i jakoś bardziej oczom wierzę

niż obietnicom wysłowionym

po pierwsze wszystko to niepamięć

po drugie ciśnie mnie kaganiec

po trzecie wierzę jaśnie panie

w moje ostatnie wędrowanie