dla niej (wiersz)

przed tobą

siedzę na taborecie 

dzień wstaje przed oknem

promienie słońca
zatopione w słomkowej herbacie

pryzmat barwi ściany pokoju

patrzysz w oczy 
nasłuchujesz uważnie
myślami jednak błądzisz daleko

muskam dłonią włosy

łzy na nic

nie zyskując nic

prócz krótkiego nie

   wychodzę na idiotę

ostatni łyk zostawiam 
zamknę rozdział 

wychodząc trzaskam

uczuciami nawzajem