Odnaleziony (wiersz)

W imię Ojca (Wacława)

i Syna (Piotrusia)…

Duch na dodatek Święty

nie mieści się w jego siateczce

pojęciowej (nie tylko on się zgubił)

nie można go przecież dotknąć ani polizać

co innego ławka bywa słona nie wiedzieć dlaczego

to samo klatka w której siada ksiądz

ale nie śpiewa jak kanarek tylko rozrzuca słowa dla wróbla

a ten drugi cały czas przygotowuje się do lotu

tylko dłonie ma za małe by zatrzepotały jak skrzydła

Piotruś czeka kiedy przypnie te pożyczone od Anioła

po to przychodzi

i jeszcze dla kolorowych szkiełek w których mieszka światło

lubi go dotykać jest takie ciepłe

a kiedy grają organy tańczy z promieniami

musi choć mama się gniewa

gdy trzeba brat bierze jego rękę

i żegna

wtedy Duch Święty się odnajduje

mieszka przez chwilę

w ich złączonych dłoniach