krótki wiersz o czarowaniu (wiersz)

nimfo przepiękna z bagien i uroczysk

nie wab mnie wdziękiem i słów zaplataniem

poczekaj wiernie na granicy nocy

gdy księżyc wprawi gwiazdy w migotanie

nie trzeba przecież zaklęć ni mamideł

by dłonie w dłoniach zaplecione drżały

tak jak aniołom nie potrzeba skrzydeł

by między ludźmi ciszą anielały

a kiedy ranek mgłami nas zapomni

na brzegu po nas pozostanie miłość

i promyk pięknie dożywotnich wspomnień

które mi sobą w sobie wywróżyłaś