jeśli zazdrościć tylko wielkich rzeczy
panom kąkolom maków obcowania
pingwinom tańca na skraju zamieci
ludziom wszystkiego co kochają zamiast
lasom na wzgórzach stubarwnej zieleni
wzgórzom zaś trwania od wieków do wieków
potokom chłodu szlachetnych kamieni
a ludziom tego co robią na przekór
panience wierzbie płaczu nad strumieniem
brzozom bladości przedwiosennych liści
wielkim świątyniom skłaniania się cieniem
nad losem wędrowca co się musi ziścić
wróblom najbardziej tańca na śmietniku
gdy krukom wronom w twarz się roześmiały
poetom chwały na złotych świecznikach
jeśli zazdrościć tylko rzeczy małych
