marnością ludzką roztrząsam się w popiół
w pusty oczodół robaki zagoszczą
tam dom ich przez chwilę
gdzie moje zgliszcza
resztki zgnilizny w ostatnią wieczerzę
przemielą w atom
i złączą mnie z ziemią
aż będę wspomnieniem
gothar333
Wiersz
·
1 września 2018
-
Konrad KoperKunsztowny ! Jest oryginalny… 6 Zajrzyj do mnie !!· Zgłoś · 6 lat -
Arianoczodół albo popiół...· Zgłoś · 6 lat
-
Mithril...dżizas· Zgłoś · 6 lat
