Literatura

uwikłani (wiersz)

Yaro

rybie ości łuski skrzela 
w mięsie zwierząt kości sierść 
obrzydliwe wnętrzności
łyko w drzewie liście gałęzie 
krzywy kij i
krzywy jego cień
żmija rodzi żmije
owce są łagodne  

 

padliny smród rozkład nicości


w dłoni zaciskam garść ziemi
z niej powstajemy  nią jesteśmy

problem rodzi problem 

być problemem dla innych 
nie przynosi ulgi ni nadziei 

 

dlatego wychodzę z domu 
by umrzeć gdzieś po kryjomu 
całkiem samotnie by 
pokrył mnie kurz wspomnień

 

nie martw się o mnie 
dam radę by odejść w dal 
bliżej nieznaną nam 

 

 

kamień z kamienia 


zimą zimno latem jest odwrotnie
czas nie istnieje to my pędzimy w przepaść 
jeden krok dzielimy by nie cofnąć się 


upaść na dno i zobaczyć czy istnieje moralność

uwikłani problemami 


pracować nad sobą nadszedł czas 
uwikłani

przestańmy się bać 


gdy dorosłem zabrałem syna na szczyt 
spojrzał mówiąc tata jesteśmy bliżej nieba

 


Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą komentować i oceniać teksty
Zaloguj się Nie masz konta?   Zarejestruj się
przysłano: 1 września 2018 (historia)

Strona korzysta z plików cookie w celu realizacji usług zgodnie z Polityką prywatności.
Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do cookie w Twojej przeglądarce.

Zgłoś obraźliwą treść

Uzasadnij swoje zgłoszenie.

wpisz wiadomość

współpraca