atak na realne odbiorniki (wiersz)

otwarte drzwi w strachu 
robię pierwszy krok 
w pokoju kilka wilków starych  młodych
spragnione krwi żywego mięsa

wybiegam przez szeroko otwarte oczy 
uwierzyłem że miłość mija

w sercach  brakuje iskrzenia ognia 

 zbudowany z cegieł 
każda cegła to wypalone ego 
podaj dłoń kolego zbudujemy coś dobrego

nie mam nic prócz 
braku zaufania 
brakuje wspomnień 
filmy w głowie wszystkie po zapomniałem 

brakuje ciepła w sercu zima 

skuty lodem zimnym wzrokiem mierzę horyzonty

ponad  promienie jasnych włosów 
więc następuje nadzieja 

kocham ludzi 
lecz śmiech szyderczy wszystko niszczy

słabe słowa liście jesienią spadają 
są kolorowe jak jesienne
smętne przedmieścia

dziwni kolesie jarają blanta 
zaciągam się tobą

jesteś bliska całkiem blisko
na wyciągnięciu dłoni nasza przyjaźń
 powiedz ile dla mnie znaczysz 
mam zaufanie kochamy się nawzajem