Ach poeta, któż nie lubi,
kiedy zrobi taaaki dzióbek?
Taki dzióbek dzióbdzióbeczek
dla poetek poeteczek...
Ach poetki, jakie piękne,
kiedy robią zdjęcia z wdziękiem
i z języczkiem w ust kąciku
dla poetów poecików...
Potem piszą piękne wiersze
o niewiarach i o zdradach,
o miłości już niepierwszej,
która dobrze im się składa.
Gdy polubi choć troszeczkę
pan poeta poeteczkę,
może nosić ją na rękach
aż się zjawią poecięta!
Przyjdzie prozą życie pisać:
trochę krzyku, potem cisza...
I zdziwione, że im przeszło,
bierze rozwód poetectwo.
Potem piszą tłuste wiersze
o podciętych w locie skrzydłach,
o miłości już niepierwszej,
która im tak szybko zbrzydła.
