oddychać z łąką (wiersz)

jęzory mgły zawisły lekko 
niby dym a jakby rześko 

nad łąką gwarno 

kumanie żab , cykady , śpiew ptaków 
krzyk czajki

w oddali dzikie kaczki 
jakby w słownej jatce 

niesie się życie nocy letniej 

rzeką co brzeg porosły 
tataraki zapach niezapomniany 
cudnej łąki

lilia wodna co dzbanek rozwarła 
bielszy od pierwszego śniegu 

kusi owady bąki barwne ważki 

bociek szuka żabek lub myszy polnej

młode na stodole klekoczą głodne 

gaździna na ławce pali skręta 
wciąga od czasu do czasu tabakę

wspomina zamyśla się czasem 

dokąd idzie człowiek gdy zamyka oczy 
wieczny zegar którego nikt nie zatrzyma