kolokwialnie

szwendam się po świecie 
zaglądam tu i tam 

będąc małym dzieckiem 
zadawałem mnóstwo pytań 
zawsze
otrzymałem wiele odpowiedzi 

zrozumiałem teraz że
nic nie pojmuję 
co wokół mnie się organizuje 

wmawiają nam choroby psychiczne 
choroby cywilizacyjne 
tabletki proszki  recepty

mimo ukończonych kilku szkół
nie umiem nic 
nie potrafię myśleć 

w życiu tyle grzechu
tak mało wiary 
nadziei jak na widelcu wody

z tego co wiem 
niebo nie jest dla wszystkich 
dla mnie też nie

jest noc chłód września

przeraża 

wychodzę z domu
w parku przy bloku 
na ławce siadam 
zapalam papierosa 

myślę choć wiem że
ktoś myśli za mnie 

niedobrze dzieje się 

człowiek staje się narzędziem w niewoli 

pędzi pociąg pędzi człowiek 
kto pierwszy na peron do grobu zdąży