jesienią

Yaro

rozpływa się w błękit odpadły suchy liść by stać się nawozem

owinięty przez małego tkacza delikatnością babiego lata

odpada od drzewa oddala się dziecko od matki

by stworzyć mikroświat pomiędzy alejkami

Oceń ten tekst

Ocena czytelników: Dobry 1 głos

Yaro

Wiersz · 27 września 2018