jesienią

Yaro

rozpływa się w błękit odpadły suchy liść by stać się nawozem

owinięty przez małego tkacza delikatnością babiego lata

odpada od drzewa oddala się dziecko od matki

by stworzyć mikroświat pomiędzy alejkami

Yaro

Wiersz · 27 września 2018

Konrad Koper

Jest poetycka myśl…

· Zgłoś · 6 lat