Robot ( ?) (wiersz)

Lekko oddycha,

ma delikatną skórę,

zwyczajnie pachnie.

W wnętrzu ma miedziane serce.

Zamiast mięśni kołowroty,

a kwas zastępuje krew.

Robot mówi równo i monotonie,

używa rymów, które w końcu męczą.

Stosuje piękne słowa,

które jednak drażnią wszystkich.

Z jego wnętrza wylatują zimne iskry.