Bard (wiersz)

Bard

Gdzieś na prawym mapy skraju

ptak mu śpiewał o poranku,

i cukrowy konik brykał,

tuberozy stały w dzbanku.

Spotkał muzę pomyślności

na jarmarku pod Wawelem.

Strofy składał tu z wieszczami

i niepewność splótł z weselem.

Jego serce szczerozłote

zaplątane w dzikim winie

poszło drogą za widnokres

zboże mleć w niebieskim młynie.

Przyjdą dni, których nie znamy,

i powstaną tomy wierszy.

Ze wszech figur w korowodzie

kto dorówna mu, kto pierwszy.

Pomarańcze, mandarynki

i spowiedź bez rozgrzeszenia.

Świecie nasz, tę jasną postać

ocal nam od zapomnienia.