Chłód II (wiersz)
Patryk Robacha
Chłód II
czas
pędzlem odwiecznych marzeń
nakropił
świetlne plamy
tuli je puch
tuli
zimno
zwycięża
rycerz ciepła konając
rzęzi
ogień
rozpacz opromienia
i cienie
blaskiem
powołuje na świadków
snu
ciał
kokon pęka
wyśmienity
1 głos
1 osoba ma ten tekst w ulubionych
przysłano:
4 listopada 2012
(historia)
przysłał
Patryk Robacha –
15 pazdziernika 2018, 12:46
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się