tamte sandały (wiersz)

tamte sandały i won

za próg

nici zerwane

swój 

najbliższy

kamienie dzieciom gotuje

stary  brzozowy  kruszy się bruk

i to gniazdo 

duchem cierpienia  smaruje 

zapora 

na niby  uczony -  bez lotu i pani

jedna i druga  

wysokie maniery  i soda buszuje

pod czapką  gniecie

 uwiera

za mało mydła i maści 

sucho

tylko bas mokry

kałuża i cały ambaras

troje i naraz bez tła bliskości 

już -  dobrze 

pisklęta z tobą i skrzydła 

rosną  nowe 

tam grząsko i  smoła 

bez odwrotu

 i same bulgoty

    być może