Kogut (wiersz)
Jan Topik
Czy czuje się bezpieczny
przyciśnięty do mojego brzucha
w pożegnalnej pieszczocie?
W każdym razie jest cichy
jak półsenne dziecko.
Ciepłe, żywe wnętrze orzecha
za twardą skorupą piór.
Na szczęście mój współobowiązek
ogranicza się do trzymania nóg.
Patrzę w niebo i węszę noc.
Najważniejsze, myślę,
to zająć czymś wyobraźnię
i nie wiedzieć
dlaczego te silne nogi
nagle więdną.
niczego sobie
2 głosy
przysłano:
2 listopada 2018
(historia)
przysłał
Jan Topik –
2 listopada 2018, 01:54
Zaloguj się Nie masz konta? Zarejestruj się