NIEPODLEGŁA (wiersz)

Z map Europy wymazana
zbrojną ręką trzech sąsiadów,
gdy wewnętrznie rozpasana,
legła kupnych łotrów zdradą.

Miała zruszczyć się, zgermanić,
stracić ducha, mowę, wiarę…
Lecz przyszło opamiętanie,
zew, by zrzucić więzy krwawe:

Powstać z kolan, spojrzeć w niebo,
i odważyć się uwierzyć.
Przed zwycięstwem kroczy credo,
nadzieja pozwala przeżyć.

I daninę krwi płaciła
z pokolenia w pokolenie,
aż na wolność się wybiła,
nie targując się o cenę.

Troska o nią, jej obrona,
naszym obowiązkiem świętym.
Aby ci, co przyjdą po nas,
nie ścigali nas przekleństwem.

Więc wznieś głowę, spojrzyj w niebo.
Tam dziejowe kują dłuta.
Przed victorią kroczy credo.
W nim – Polonia Restituta.