Słowo i czas (wiersz)

Słowo czasem buty zmienia

często 

wielki wzniosły lot

później sedno sprawy zgubi

milknie

spada - nie ten płot.

Tamta głębia zaginęła

ważne 

mądre i nadzieje  

pochłonęła  otchłań wielka

nie to stado

nie ten ptak.

Wcześniej grało dużym basem

wszędzie 

brzmiało hojnym kwiatem

czas przewrócił swoją miarę

zgniótł i depcze 

nie ta -  wiara

przekręcone wszystkie nuty

przestawiony rytm batuty

dyrdymały 

przyprawione kroplą kpiny.

To -  nie tak

wstań

zamień -  ton i ogrzej głos

podaj tacę z blaskiem chwały

klasę  - masz

iskrę - daj

korzenie

zostaw z podwaliną